Abstrakt
Utajony wiroid chmielu (HLVd), 256-nukleotydowy łańcuch RNA z komplementarnymi strukturami parowania zasad i wewnętrznej pętli łodygi, tworzy cząsteczki koliste lub prętowate w chorych roślinach. Do oceny transmisji, rozprzestrzeniania się i długowieczności HLVd zastosowano RT-PCR/RT-qPCR. Wiroid wykryto w bezobjawowych roślinach macierzystych i w ukorzenionych sadzonkach wegetatywnych, a także w recyrkulowanym roztworze odżywczym pobranym ze stołów propagacyjnych i dysz. Wykazano rozprzestrzenianie się z rośliny na roślinę poprzez infekcję korzeni w uprawie hydroponicznej. Wiroid przetrwał odpowiednio 7 dni i 4 tygodnie w rozdrobnionych ekstraktach liściowych (soku) lub suszonych liściach/korzeniach w temperaturze pokojowej. Po zaszczepieniu łodygi zakaźnym sokiem, HLVd wykryto w tkankach korzeni w ciągu 2–3 tygodni, a w liściach w ciągu 4–6 tygodni. Rośliny uprawiane w warunkach fotoperiodu 12:12 h w celu wywołania rozwoju kwiatostanu wykazywały szybsze rozprzestrzenianie się HLVd w porównaniu z oświetleniem 24 h. Następnie wiroid wykryto w tkankach kwiatostanu, w gruczołach włosków, w suszonych kwiatach konopi i w surowych ekstraktach olejków żywicznych. Pylniki i pyłki z zainfekowanych roślin męskich oraz nasiona z zainfekowanych roślin żeńskich zawierały HLVd, dając początek do 100% zainfekowanych sadzonek. Sztucznie zaszczepione rośliny pomidora i tytoniu wspierały replikację wiroidu w korzeniach i liściach. Zainfekowane liście i tkanki korzeni konopi traktowane promieniowaniem UV-C przez 3–5 min lub temperaturą 70–90 °C przez 30 min zawierały amplifikowalny HLVd-RNA. Zakaźny ekstrakt roślinny traktowany 5–10% wybielaczem (0,825% NaOCl) lub 1000 ppm kwasu podchlorawego nie dał żadnych pasm RT-PCR, co sugeruje, że RNA uległo degradacji. W hodowli wierzchołków merystemu z roślin zakażonych HLVd często stwierdzano występowanie roślin wolnych od patogenów, w zależności od genotypu.
