Abstrakt
W Europie konopie przemysłowe (Cannabis sativa L.) są obecnie uprawiane głównie ze względu na włókna i nasiona ze względu na ograniczenia regulacyjne dotyczące stosowania kwiatów, chociaż kwiaty mają niewykorzystany potencjał waloryzacyjny. W niniejszym badaniu oceniono opłacalność ekonomiczną uprawy konopi na kwiatostany i zbadano wpływ różnych metod uprawy na jakość, testując dwie odmiany, Santhica 27 i Félina 32, w różnych środowiskach wzrostu. Testowane systemy uprawy obejmują bezglebową konfigurację opartą na szklarniach i produkcję w otwartym polu. W szklarni oceniono wpływ regulatora wzrostu na bazie etylenu, stosowanego w fazie wegetatywnej, na morfologię roślin i stężenia kannabinoidów przy trzech poziomach dawkowania (7,5, 15 i 30 µL L−1). Wyniki wykazały zależną od dawki redukcję wysokości pędów, trwającą od 21 do 28 dni po zabiegu, zanim zanikła. Porównywalne całkowite poziomy kannabigerolu (CBG) uzyskano w przypadku Santhica 27 w obu warunkach polowych i przy dawce etylenu 30 µL L−1 w szklarni, podczas gdy całkowite poziomy kannabidiolu (CBD) w Félina 32 były wyższe w terenie niż w szklarni. Ogólnie rzecz biorąc, uprawa w szklarni przyniosła znacznie większą produkcję kannabinoidów na metr kwadratowy ze względu na zwiększoną biomasę kwiatostanów i możliwość wielokrotnych cykli zbiorów. Jednak koszty operacyjne uprawy w szklarni są co najmniej 13 do 15 razy wyższe niż koszty produkcji na otwartym polu. Analiza ekonomiczna sugeruje, że optymalizacja technik uprawy w szklarni i zmniejszenie wymagań dotyczących siły roboczej podczas zbiorów może pomóc złagodzić te koszty, zwiększając ekonomiczną wykonalność produkcji kwiatów konopi w szklarniach.
